χωρίς σιμιγδάλι και πολύ μπέικιν , ένα ανάλαφρο καιαφράτοκέικ που χάνεται στο στόμα και αφήνει μια δροσερή , ελαφρώς γλυκιά αίσθηση και βέβαια τοαξεπέραστο άρωμα της καρύδας
Όταν κρυώσει , τοτοποθετούμεστην πιατέλα καιετοιμάζουμετο frosting. Η υφή του είναι σπογγώδης και αφράτη , το άρωμά τουευχάριστοκαι δυνατό , η γεύση του ακαταμάχητη όπως ο καφές και έχει κι αυτό το υπέροχο , βελούδινο , δροσερό frosting που το καλύπτει τόσο πληθωρικά και συμπληρώνει τη γεύση τουμετον πιο ευχάριστο τρόπο
Τα πλένουμε , τα καθαρίζουμεαπό φλούδες και κουκούτσια και τα κόβουμε σε λεπτές φέτες. Τα πασπαλίζουμεμε τη ζάχαρη καιτην κανέλα , τα ανακατεύουμεκαι τα αφήνουμεστην άκρη
Στην καρυδένια βάση δεν προσθέτω καθόλου αλεύρι ή σιμιγδάλι και χρησιμοποιώ μόνο τριμμένη φρυγανιά και χοντροτριμμένα καρύδια με αποτέλεσμα να απουσιάζει η αίσθηση αφράτου παντεσπανιού και να κυριαρχεί η μεστή , βαριά σιροπιαστή υφή
Βάζουμε σε ένα απλωτό σκεύος , σε μέτρια φωτιά , τηνκουβερτούρα , τη μαργαρίνη , τη ζάχαρη , το κακάο καιτο ποτό και τα ανακατεύουμεμε σύρμα μέχρι να ομογενοποιηθούν τελείως
Ο Μπακλαβάς συγκαταλέγεται σε ένα από τα “αγαπημένα» μου και δε χάνω τηνευκαιρία να φτιάχνω αυτό το έξοχο , αρχοντικό γλυκό σε κάθε γιορτή ή περίσταση που ζητάει τη γλύκα του…Αυτή τη φορά τον εκσυγχρόνισα και πρόσθεσα ανάμεσαστους ξηρούς καρπούς και μπόλικη τριμμένη κουβερτούρα η οποία όταν ψήθηκε έλιωσε , μπερδεύτηκε γλυκά μετο καρύδι , μετο σιρόπι και τα αρώματα των μπαχαρικών και απογείωσε το αποτέλεσμα
Φτιάχνω γλυκά ψυγείου , τοαπολαμβάνουμεσκέτο , δροσερό καιζουμερό , φτιάχνω το κλασικό γλυκό του κουταλιού που συνοδεύει το παγωτό βανίλια μετον καλύτερο τρόπο , φτιάχνω κι αυτή την κερασόπιτα με μια βάση τάρτας αφρατούλακαι νοστιμούλα και μια κρέμα , υπέροχη και βελούδινη (που θυμίζει πολύ τη μπουγάτσα)
Τι θυμήθηκα τώρα…Η μητέρα μου έφτιαχνε την περίφημη τούρτα “μόκα” με συγκεκριμένα σαβαγιάρ , από συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο της πόλης μας (το “Λίντο” για τουςσυντοπίτες μου), πανομοιότυπα και συστηματικά
το βιβλίο του δημοτικού σχολείου μετον καστανά στη γωνία , το χειμώνα με τις χάρες τουκαι τη γιαγιά στο τζάκι να τα ψήνει και να τα καθαρίζει σα να πρόκειται για μια ιεροτελεστία…
Αυτή είναι η ελληνική ονομασίατου περίεργου αυτούγεννήματος της γης μετοζουμερόπεριεχόμενοκαιτην πικάντικη , ιδιαίτερη γεύση μα η καταγωγή του είναι απότην Ασία και όλο και περισσότερο τογνωρίζουμεκαιτοαγαπάμε
Έχω ακούσει για επιδόρπια γαρνιρισμένα με βρώσιμο φύλλο χρυσού , με σπάνια και περιζήτητα υλικά μα τούτο εδώ το απλό γλυκάκι που μας κέρασαν ένα μεσημέρι σε ιταλικό εστιατόριο με ικανοποίησε τόσο μα τόσο πολύ…Ίσως να παίζει ρόλο και η διάθεση που το ακολουθεί…ή ακόμα και η ατμόσφαιρα που τοπλαισιώνει…Το σίγουρο είναι πως γυρίζοντας τοαπόγευμαστο σπίτι , μπήκα τρέχοντας στην κουζίνα καιτο αποτέλεσμα αποδεικνύει , νομίζω , πως στην απλότητα είναι η ομορφιά…
Αυτή τη γνωστή μέθοδο που ψιλοκόβουμετο φύλλο κρούσταςκαιτοχρησιμοποιούμε σαν “σώμα” για να ψήσουμε κάθε λογής πίτα τη μάθαμε , τηνκαθιερώσαμε , τη δοκιμάσαμε σε ένα σωρό παραλλαγές…Φτιάξαμεπορτοκαλόπιτα , φτιάξαμε λεμονόπιτα , ενίοτε προσθέσαμεκαι αρώματα από μανταρίνι καιπεργαμόντοκαιτηνονομάσαμε εσπεριδοειδόπιτα , φτιάξαμε “πατσαβουρόπιτα” , φτιάξαμε πλισέ τυρόπιτα σε αλμυρή εκδοχή…
Για μένα , εκτός από τη σιροπιασμένη φρυγανιά η οποία μετατρέπεται σε απίθανη βάση , μετράει η κρούσταστην επιφάνεια τουγλυκού…με τριμμένους ξηρούς καρπούς , καβουρδισμένο σουσάμι , μπισκότα , μαύρη ζάχαρη και κανέλα…
Όταν λοιπόν έχει πάρει αυτή τη μορφή , τοαδειάζουμεμε προσοχή πάνω απότην κρέμα , τονβοηθάμε λίγο να απλωθεί παντούκαιτοποθετούμετο γλυκό στο ψυγείο για λίγες ώρες μέχρι να παγώσει εντελώς και να κόβεται σε κομμάτια…
Σχόλια
Σύνδεση ή Εγγραφή για να γράψετε ένα σχόλιο.