Είναι κι αυτές οι φορές που καθόμαστεστην κουζίνα , κάτι θέλουμε να δημιουργήσουμε…όμως πολύ όρεξη δεν έχουμε…γιατί όπως και να τοκάνουμε δεν είμαστε πάντα έτοιμοι να ανοίξουμε φύλλο για πίτα , να φτιάξουμεκαι έναν μπακλαβά , να ψήσουμεκαι δυο δόσεις κουλούρια , να τηγανίσουμεκαι λουκουμάδες και να ψήσουμε κι ένα κέικ…Είναι αυτές οι φορές που καθόμαστε μπροστά στα ντουλάπιακαιστο ψυγείο καικοιτάζουμε τι υλικά διαθέτουμε μήπως καιμας έρθει η έμπνευση…Έτσι κι εγώ τις προάλλες με λίγο γάλα , μπισκότα , δυο ώριμες μπανάνες και λίγη σαντιγύ έφτιαξα ένα γλυκόψυγείου που πήρε τελικά τα εύσχημα απ’ όλους όσους τοδοκίμασαν
Το συγκεκριμένο γλυκάκι το “σκάρωσα” μόνη μου , συνδυάζοντας την ευκολία , τη δροσιά , τη γεύση καιτοάρωμα…Αςαφήσουμε τα υπόλοιπα , τα πιο βαριά γλυκά , για αργότερα όταν θα μας έχει αποχαιρετίσει η ζέστη για τα καλά…Δείτε το
Αρώματα νοσταλγικά , αγαπημένα που μας ταξιδεύουν σε άλλους τόπους και άλλες εποχές…Το γλυκάκι αυτό , το αγαπώ για τη βελούδινη υφή του , την απαλή σαν αεράκι γεύση τουκαιτο διακριτικό τουάρωμαμετο ανθόνερο καιτο ξύσμα λεμονιού να αγκαλιάζονται γλυκά ενώ το λίγο βουτυράκι να κάνει τόσο αισθητή την παρουσία του… όσο ακριβώς πρέπει
Ένα γλυκόψυγείουμε πλούσια γεύση καραμέλας κι ένα καραμελένιο γλάσο που είναι ζήτημα αν καταφέρει να μείνει για να πλαισιώσει τογλυκό αφού κινδυνεύει να εξαφανιστεί κουταλιά , κουταλιά μέσα απότην κατσαρόλα…
Φτιάχνω γλυκά ψυγείου , τοαπολαμβάνουμεσκέτο , δροσερό καιζουμερό , φτιάχνω το κλασικό γλυκότου κουταλιού που συνοδεύει το παγωτό βανίλια μετον καλύτερο τρόπο , φτιάχνω κι αυτή την κερασόπιτα με μια βάση τάρτας αφρατούλακαι νοστιμούλα και μια κρέμα , υπέροχη και βελούδινη (που θυμίζει πολύ τη μπουγάτσα)
χωρίς σιμιγδάλι και πολύ μπέικιν , ένα ανάλαφρο καιαφράτο κέικ που χάνεται στο στόμα και αφήνει μια δροσερή , ελαφρώς γλυκιά αίσθηση και βέβαια τοαξεπέραστοάρωμα της καρύδας
Καλό είναι να ακολουθήσουμε αυτή τη διαδικασία απότηνπροηγούμενη μέρα για την ευκολία μας. Αφαιρούμε τις χάρτινες ετικέτες από τις συσκευασίες , τοποθετούμε τα κουτιά έτσι σφραγισμένα όπως είναι σε μια κατσαρόλα , τη γεμίζουμε νερό καιτηντοποθετούμε στη φωτιά
Απότο δικό μας σπίτι τουλάχιστον , τογλυκόψυγείου σε όλες του τις εκδοχές δεν έλειπε ποτέ…όταν έβλεπα στον πάγκο της κουζίνας της μητέρας μου το χαρακτηριστικό κόκκινο , παραλληλόγραμμο “τάπερ” έλεγα
Αν έχει περισσέψει λίγο βουτυράκι τομοιράζουμεμετο πινέλο πάνω απότην κάθε φωλίτσα. Σουρώνουμε τότε το φύλλο σπρώχνοντάς τομε τα χέρια μας κι από τις δύο πλευρές ώστε να αποκτήσει το μισό μήκος
Τέλος προσθέτουμετην τρούφα καιανακατεύουμε άλλο λίγο. Μπορούμε να τα φτιάξουμεμε τρούφα σοκολάτας αλλά μπορούμε να τηναντικαταστήσουμεμε ό,τι βάλει ο νους
Και να φανταστεί κανείς πως τηνδοκίμασα σε μια προσπάθεια της στιγμής όπου θέλησα να γεμίσω ένα «άδειο» απόγευμα επιλέγοντας αυτά τα αγαπημένα και απλά υλικά πιστεύοντας πως έτσι θα προσεγγίσω τη γεύση ενός cheese cake μεκαραμελωμένα μήλα
Βγάζουμετογλυκόαπότο φούρνο καιτοαφήνουμεστην άκρη. Αυτό ακριβώς είναι που με τρελαίνει σε αυτό τογλυκότο οποίο έρχεται να ισορροπήσει μετηναπόλυτη , τη μοναδική βελούδινη κρέμα…
-Εγώ αφαιρώ δυο κουταλιές από τη (ζυγισμένη) φαρίνα καιτην αντικαθιστώ με φαρίνα ολικής άλεσης. καιαπό πάνω σκορπίζουμε ομοιόμορφα το μίγμα της κρούστας
Τι θυμήθηκα τώρα…Η μητέρα μου έφτιαχνε την περίφημη τούρτα “μόκα” με συγκεκριμένα σαβαγιάρ , από συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο της πόλης μας (το “Λίντο” για τουςσυντοπίτες μου), πανομοιότυπα και συστηματικά
Αυτή είναι η ελληνική ονομασίατου περίεργου αυτούγεννήματος της γης μετοζουμερόπεριεχόμενοκαιτην πικάντικη , ιδιαίτερη γεύση μα η καταγωγή του είναι απότην Ασία και όλο και περισσότερο τογνωρίζουμεκαιτοαγαπάμε
Εξάλλου η ζάχαρη είναι η πιο γλυκιά κι αγαπημένη “εξάρτηση”. Έχω ακούσει για επιδόρπια γαρνιρισμένα με βρώσιμο φύλλο χρυσού , με σπάνια και περιζήτητα υλικά μα τούτο εδώ το απλό γλυκάκι που μας κέρασαν ένα μεσημέρι σε ιταλικό εστιατόριο με ικανοποίησε τόσο μα τόσο πολύ…Ίσως να παίζει ρόλο και η διάθεση που το ακολουθεί…ή ακόμα και η ατμόσφαιρα που τοπλαισιώνει…Το σίγουρο είναι πως γυρίζοντας τοαπόγευμαστο σπίτι , μπήκα τρέχοντας στην κουζίνα καιτο αποτέλεσμα αποδεικνύει , νομίζω , πως στην απλότητα είναι η ομορφιά…
Αυτή τη γνωστή μέθοδο που ψιλοκόβουμετο φύλλο κρούστας καιτοχρησιμοποιούμε σαν “σώμα” για να ψήσουμε κάθε λογής πίτα τη μάθαμε , τηνκαθιερώσαμε , τη δοκιμάσαμε σε ένα σωρό παραλλαγές…Φτιάξαμεπορτοκαλόπιτα , φτιάξαμε λεμονόπιτα , ενίοτε προσθέσαμεκαι αρώματα από μανταρίνι καιπεργαμόντοκαιτηνονομάσαμε εσπεριδοειδόπιτα , φτιάξαμε “πατσαβουρόπιτα” , φτιάξαμε πλισέ τυρόπιτα σε αλμυρή εκδοχή…
μπορώ να στολίσω αυτό τογλυκόμε ένα σωρό επίθετα…Το σίγουρο είναι ότι αυτό τογλυκόψυγείου , είναι από τα καλύτερά μου , γιατί ετοιμάζεται αμέσως , ικανοποιεί τα περισσότερα γούστα , και πετυχαίνει πάντα
Σχόλια
Σύνδεση ή Εγγραφή για να γράψετε ένα σχόλιο.