Εντάσσεται κι αυτό σε μια μεγάλη κατηγορία τροφών που οι μετακατοχικές γενιές είχαν ξεχάσει. Αιτία γι αυτές τις αποσύρσεις ήταν κατά την γνώμη μου –αλλά και άλλων πιο ειδικών από μένα- η σύνδεσή τους με τα μαύρα χρόνια της κατοχής και της πείνας
Πλάθουμε στολίδια με το κομμάτι της ζύμης που κρατήσαμε και διακοσμούμε τα ψωμιά μας. Δεν παραλείπω ποτέ την παρασκευή αυτού του γιορτινού ψωμιού, μάλιστα το επαναλαμβάνω και την Πρωτοχρονιά, αν και εσείς θέλετε να το φτιάξετε προγραμματίστε το
Ανακατεύουμε και το απλώνουμε πάνω στη φέτα ψωμιού. φέτα ψωμιού. Όπως έγραψα σε προηγούμενη ανάρτηση το πρωινό δεν το παραλείπουμε ποτέ και γιαυτό φροντίζω τις πιο χαλαρές μέρες να είναι κάτι το διαφορετικό
Όπως έχω ξαναγράψει, ενώ το χαρουπόμελο –ή πετιμέζι χαρουπιού όπως λέγεται σωστότερα (την εύστοχη επισήμανση την έκανε η Λίλα στο σχετικό post όπου έγινε ολόκληρη συζήτηση) – το φτιάχνω πια εύκολα μόνη μου, το χαρουπάλευρο δεν έχω δοκιμάσει να το φτιάξω ακόμη
Σε ένα κατσαρολάκι ζεσταίνω σε πολύ χαμηλή φωτιά το γάλα, το μέλι, το βούτυρο (ή τη μαργαρίνη), το νερό και τα χτυπημένα αυγά, ανακατεύοντας διαρκώς με το σύρμα, μέχρι το βούτυρο να λιώσει, αλλά να μην ψηθούν τα αυγά και στερεοποιηθούν και να φτιάξω ένα λείο μείγμα, χωρίς να το αφήσω να κάψει
Γι’ αυτό, ελέγχω αν είναι έτοιμα χτυπώντας με το δάχτυλό μου το κάτω μέρος του ψωμιού. Λόγω του χαρουπάλευρου τα ψωμιά θα είναι σκούρα και δεν μπορώ να δω αν ρόδισαν
