Μπορούμε να την απολαύσουμε σαν πλήρες γεύμα ή ακόμα και σαν σνακ, μια και το κλειστό ζυμάρι που περιέχει ότι γέμιση μπορούμε να φανταστούμε, διευκολύνει στο να το πάρουμε μαζί μας στη δουλειά ή να το δώσουμε στα παιδιά για το σχολείο
μιλάμε για τη γλώσσα της αγελάδας που έχει υπάρξει ως φαγώσιμη από πολύ παλιά, από τότε που ο άνθρωπος κυνηγούσε την τροφή του και γι’ αυτό έπρεπε να την αξιοποιήσει στο μέγιστο όταν την έβρισκε
παρμεζάνα (τριμμένη). Προετοιμάζουμε δύο κατσαρόλες. μια μεγάλη όπου θα φτιάξουμε το ριζότο και μια μικρότερη που θα έχουμε καυτό -αλλά κάτω από το σημείο βρασμού- το ζωμό
(ΟΧΙ άλλες μετασκευές, please…). Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τόση εμμονή να δανείζονται το όνομά της σπαγκετάδες που ουδεμία σχέση έχουν με την συνταγή και που θα μπορούσαν κάλλιστα να βαφτιστούν επιτυχώς ή μη oτιδήποτε άλλο
